Dag 16. Dirac naar Le Pizou
Door: Hans en Paul
Blijf op de hoogte en volg Hans
02 Juni 2014 | Frankrijk, Le Pizou
Hallo allemaal,
De Camino leidt ons naar Les Sereaux, een Chambres d'Hotes in Le Pizou. Volgens de gastheer zijn we nu precies halverwege als we Eindhoven als start aanhouden. We zouden in andere gevallen nooit akkoord gaan met zo'n vergelijking maar vooruit. Het dan ook tijd voor een kleine terugblik.
De Camino is hard werken. Regen, (tegen)wind, onweer, hellingen en fysieke ongemakken. We zijn aan het eind van een dag soms zo moe, dat we uit woede voor nog een helling die niet in het boekje staat, met groot verzet keihard omhoog scheuren. Kan eigenlijk niet, en dat gaat dan toch. Waarmee duidelijk is, dat de Camino vooral tussen de oren zit.
We ontmoeten nog nauwelijks andere pelgrims. Ze zijn er wel, maar kennelijk elders. De samenkomst van routes in Saint Jean-Pied de Port zal dat vermoedelijk wel veranderen. Wij zien de route door Vlaanderen en Frankrijk inmiddels vooral als een training om de Spaanse furie van Pyreneeën en hoogvlakte te kunnen weerstaan. Met ons beiden gaat het goed. We slapen broederlijk in un grand lit, als dat zou uitkomt, en hebben een prima taakverdeling: Paul is onze wegkapitein die ons vakkundig over de route leidt en Hans is meer voor de conversatie met de Fransen. De weg vragen en het entertainment tijdens het diner met de gastheer/vrouw.
De camino is ook een aaneenschakeling van kleine mirakels. Weggebruikers die stoppen om je aan te moedigen. Mensen die zien dat je de weg zoekt en als vanzelf sprekend de moeite nemen om voorop te gaan rijden. En vanmorgen de gastheer en zijn eega die ons na 15 km ploeteren aanhouden om een tasje met 3 bananen, wat we vergeten waren, met een grote glimlach te overhandigen. Precies op tijd, want er was nergens een bakker/kruidenier open.
De Camino is ook het thuisfront met alle reacties op deze blog, waar we iedere dag weer naar uitkijken. Dat helpt ons door de dips en geeft nieuwe moed. Hartelijk dank en bonne nuit. Hans en Paul.
De Camino leidt ons naar Les Sereaux, een Chambres d'Hotes in Le Pizou. Volgens de gastheer zijn we nu precies halverwege als we Eindhoven als start aanhouden. We zouden in andere gevallen nooit akkoord gaan met zo'n vergelijking maar vooruit. Het dan ook tijd voor een kleine terugblik.
De Camino is hard werken. Regen, (tegen)wind, onweer, hellingen en fysieke ongemakken. We zijn aan het eind van een dag soms zo moe, dat we uit woede voor nog een helling die niet in het boekje staat, met groot verzet keihard omhoog scheuren. Kan eigenlijk niet, en dat gaat dan toch. Waarmee duidelijk is, dat de Camino vooral tussen de oren zit.
We ontmoeten nog nauwelijks andere pelgrims. Ze zijn er wel, maar kennelijk elders. De samenkomst van routes in Saint Jean-Pied de Port zal dat vermoedelijk wel veranderen. Wij zien de route door Vlaanderen en Frankrijk inmiddels vooral als een training om de Spaanse furie van Pyreneeën en hoogvlakte te kunnen weerstaan. Met ons beiden gaat het goed. We slapen broederlijk in un grand lit, als dat zou uitkomt, en hebben een prima taakverdeling: Paul is onze wegkapitein die ons vakkundig over de route leidt en Hans is meer voor de conversatie met de Fransen. De weg vragen en het entertainment tijdens het diner met de gastheer/vrouw.
De camino is ook een aaneenschakeling van kleine mirakels. Weggebruikers die stoppen om je aan te moedigen. Mensen die zien dat je de weg zoekt en als vanzelf sprekend de moeite nemen om voorop te gaan rijden. En vanmorgen de gastheer en zijn eega die ons na 15 km ploeteren aanhouden om een tasje met 3 bananen, wat we vergeten waren, met een grote glimlach te overhandigen. Precies op tijd, want er was nergens een bakker/kruidenier open.
De Camino is ook het thuisfront met alle reacties op deze blog, waar we iedere dag weer naar uitkijken. Dat helpt ons door de dips en geeft nieuwe moed. Hartelijk dank en bonne nuit. Hans en Paul.
-
02 Juni 2014 - 21:44
Karin:
Lieve mannen,
Wat doen jullie het toch fantastisch. De 1000 km al ruim gepasseerd, wie had dat ooit kunnen denken. Ik wel hoor, jullie zijn sterk genoeg om je gewoon ergens in vast te bijten, en niet meer los te laten. Mooi, wat er ook gebeurt, hoe ver jullie ook komen.
Ik ben enorm blij met al die pracht berichtjes.
Want ik geloof in jou....... en jou.....!
Lieve groet,
Karin, Ollie, Zappa en Katoo -
02 Juni 2014 - 22:10
Yvonne De Vassy:
Wij zijn nog steeds onwijs trots op jullie hoor. Een prachtige prestatie. We genieten enorm van jullie belevenissen. Het weer is over het algemeen niet slecht en vaak ook erg mooi. Hoop dat jullie het einddoel halen. Kijk ook erg naar alle verhalen uit die je nog uitgebreid te vertellen hebben. Nog alle sterkte voor de komende kilometers. Heel veel geluk en heel veel leuke ontmoetingene.. Groetjes -
02 Juni 2014 - 22:15
Herman/Ria:
Hallo Paul/Hans ,fantastisch zo als jullie het doen en beleven.De mooie reisverhalen werken verslavend dus ik denk als jullie in Santiago zijn aan gekomen jullie nog zeker even door moeten gaan met jullie verslagen, want anders valt er bij ons een gat in de dag!! Nou sterkte,succes en een mooie volgende dag,groetjes Herman/Ria. -
02 Juni 2014 - 22:18
Riedi:
Hoezo zijn Fransen (zoals je vaak hoort) onaardig???????????
Gewéldig vind ik ze.
Hoop dat jullie nog veel van zulke lieve mensen tegen mogen komen. Wat hulpvaardig zijn ze.
Fijn voor jullie.
liefs, slaap lekker.En voor morgen weer alle goede wensen.
-
02 Juni 2014 - 22:32
Vincent Schoenmakers :
Beste Paul en Hans, vanuit mijn bureaustoel volg ik jullie 'op de voet'- ik heb bewondering dat jullie dit doen. Het zal ook wel voor jullie dagelijks een tocht zijn met veel ervaringen van 'afzien' en 'verrassingen ervaren' - ik groet jullie van harte en wens jullie alle goeds- Paul, ik ga een dezer dagen eens met Riedi bellen. Goede tocht verder. Vincent Schoenmakers -
02 Juni 2014 - 23:36
Hans Van Sas:
Hoi Mannen,
Goed zeg dat jullie het maar blijven volhouden. Een mooie en speciale reis denk ik zo waar je nog lang aan terug zult denken. sterkte en de groeten van.
Hans en Joke. -
02 Juni 2014 - 23:51
Jeroen Rispens:
"Fietsen verbroederd. Als je samen fietst hou je rekening met elkaar. Als de een er even doorheen zit, houdt de ander hem uit de wind." Mooi om jullie verhalen te lezen mannen! -
03 Juni 2014 - 09:12
Els En Rino:
Hee Paul, dat was leuk om je stem even te horen.
fijn dat het zo goed gaat ook al is het hard werken.
Nou, wij hadden op onze manier ook hard gewerkt, hoor !
Om dan ook nog af te sluiten met een diner op het zonnige
terras van heerlijke aardappeltjes en cofit de canard !!!
Dat is het goede leven; hoeven wij niet voor naar Frankrijk.
Heel veel sterkte en succes met de tweede helft, dus
groetjes van Els (en Rino) -
03 Juni 2014 - 11:48
Nely Bestebreurtje:
Hallo Paul,
Wat een geweldige prestatie, al 1000 km en dan nog maar op de helft, nee toch de rit is toch korter?
Hoop ,dat jullie het einddoel halen.
Wens jullie heel veel sterkte.
Lieve groet uit Hellevoet. Chapeau. -
03 Juni 2014 - 12:26
Marcel En Marja:
Bravo, wat gaan de heren goed! Nu de kasseien ver achter jullie liggen, zijn de castagnettes al bijna op gehoor afstand. Waarschijnlijk hebben jullie het boekje "Hoe zeg ik het op zijn Spaans" onderweg als overtollig ingeleverd. Om vast wat uit je hoofd te leren de komende dagen, enkele praktische zinnen.
Als je aankomt bij een posada (herberg) zou je kunnen beginnen met: "Yo soy bekaf" wat zoiets is als: "ik heb het helemaal gehad voor vandaag". In een cantina (eethuis): "me gusto nassi" "geef mij maar paella" en "Juan prefiero una paloma blanca" "voor mijn vriend Hans een kippetje".
Adios companeros
Marcel en Marja -
03 Juni 2014 - 12:56
Reg Ten Zijthoff:
Paul en Hans,
Gisteravond vond ik een vers over onze gezamenlijke avonturen rond Concordia. Even een stukje nostalgie over het Bredase theaterleven voordat jullie de Spaanse hoogvlakten bestormen.
Veel kracht en wijsheid.
Reg
Theater van het Geheugen
(bij de sloop van Concordia, Stads¬schouwburg Breda)
Schmink kleeft nog wrokkig aan de randen
Een wandkleed rafelt, lichte plekken
De Gijsbreght-foto’s tonen vlekken
waar zerkgezichten hingen Ton Lutz zijn
stem verhief André nog even schmierde
Echo's van klanken, kwatrijnen vol met
Vondel, Shakespeare en John Dryden - waar
Gerard Thoolen debuteerde als konijn
wijn oude zakken vult en Rijk zich vol liet lopen
Vergeten knoop uit rode zakdoek denkt aan
kleedkamer 6 - een lief begroeten, glimlach en
zacht lijf blijf toch nog even of bel later
een beeld dat achter in mijn ogen dooft
Hoe was het ook alweer ?
Verbeelding aan de macht of wacht nog even
halen zakken, uren ruiken aan het zweet
wordt wakker Bart, Jacques Senf belt de 3e keer
Kelner in vaste dienst knielt, schuifelt
over het tapijt, zoekt gaten uit een ooit
gelopen pauze en boven hem de blik van
Mary misprijzend met haar Amsterdamse uien*
Flitsen vervallen in een film die stokt
het zadeldak met tussen balken oude duiven
namen als Ko, Paul, soms Hans Bentz -
waar is m'n paraplu gebleven?
Herinnering stilt als een oude vrouw vol plooien
ver mooi, vlakbij een wereld in verval.
*Mary (Dresselhuys) in Herman Gordijns schilderij "Het Uitstapje" - foyer van het voormalige Concordia, Stadsschouwburg Breda
-
03 Juni 2014 - 13:27
Willem Oomens:
Dappere Pedaleurs,
Het snot voor de ogen is niet voor Franse mannen, maar voor de boetvaardigen achter de dijk. Die Fransen snappen nog steeds niet hoe een land onder het nivo van de zeespiegel gerund moet worden, op caractère mes Francais, gewoon jongens van de gestampte pot, niet lullen maar poetsen..en die Fransen draaien dan altijd de werkwoorden om en laten stiekem dat 'maar' weg; dat is waar ze goed in zijn. Het enige waar ze gelijk in hebben, is dat het wel een beetje idioot is om een luchthaven zes meter onder de vloedlijn aan te leggen, maar laat ze zeespiegel maar stijgen, half Frankrijk verzuipt en wij bouwen die boeings om tot vliegschepen.
Voor dat jullie naar grote hoogte stijgen is het altijd makkelijk te weten, waar je vandaan bent gekomen, zonen van Neptunes, mannen die oom mogen zeggen tegen Zeus. Waar zijn die grote vertellers die kunnen verhalen van deze odyssée op twee wielen, van helden die geen strijdbijl nodig hebben, alleen een paar tubkes en op tijd een stokbroodje. Geef ze er van langs mannen; laat ze een poepje ruiken. Pyreneen..dat is toch niks vergeleken met het Mondriaan-achtige landschap van de Hollandse polder. Ik heb gebeld naar Santiago en gezegd, ze komen, ze komen..zet de jenever koud.
Bon courage.
Willem -
03 Juni 2014 - 19:09
Rob Van Bergen:
ik geniet van de verslagen. ik denk dat nu jullie op de helft zijn , (nou ja!) jullie het klaarspelen, nou spelen! met rollende wielen, tollende gedachten aan zachte bedden en lekker eten in het verschiet , pezen jullie de pyreneën door . Geniet nooit met mate van steeds weer deze overwinningen maar wordt niet overmoedig, weet dat het lijf ook z'n eisen stelt. lieve groet, Rob en Anke -
03 Juni 2014 - 19:09
Els En Karoy Kapitany:
Hallo Paul en Hans en andersom ook.
Hierop zaten we te wachten. De heroique. Energie putten uit uitputting, jullie lijken niet normaal. Pas hierna kunnen we van bewondering speken. Jullie moeten deze verhalen overigens niet aan de Nederlandse politieke klok hangen, want dan gaat de pensioengerechtigde leeftijd voor ambtenaren, zoals de komende Spaanse hellingen, fors omhoog.
Er zijn ook enkele pikante details in jullie verhalen, waar we, nu jullie pas halverwege de toer de force zijn, niet op in gaan. Maar de vergeetachtigheid van de bananen moeten we wel goed in de gaten houden. Hoe heette hij ook weer?
Omdat iedereen ook naar de reacties kijkt, wij wel in elk geval, wensen we ook Ridie heel veel sterkte. We tellen met je af.
Zet um op, mannen. Jullie komen vast hoog in de hemel.
Els en Karoy
-
03 Juni 2014 - 19:18
Corrie En Sjef:
Hoi Paul en Hans.
Ik weet even niet wat ik moet zeggen maar we wensen jullie succes met de reis
jullie zijn al flink op weg.Ga zo door.
Groetjes Sjef en Corrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
