Dag 28. Fromista naar El Burgo Ranero

Hallo allemaal,

De Camino voert ons na 80 km hoogvlakte naar El Burgo Ranero. Een locatie die het decor zou kunnen zijn van een ouderwetse Italiaanse western. Brandende zon, zinderend asfalt, verlaten huizen en Enrico Morricone die zachtjes doch dringend murmelt: Quo vadis, señor?

De ontvangst in Hostal Peregrino is evenwel allerhartelijkst: prettige sfeer en tapas bij het koele bier. We overschrijden en vieren vandaag de 2.000 km. Morgen de laatste vlakke etappe en dan enkel nog bergen, Hors categorie, all the way to Santiago. Nu we dus nog even tijd van leven hebben een kleine bespiegeling, zonder pretenties.

De Camino is veelzijdig: historisch, religieus/spiritueel en anno 2014 ook sportief met de nodige introspectie. Paul en Hans zijn al meer op pad geweest, onder andere naar Venetië en China. Wanneer we de ervaringen van die reizen in een groter kader plaatsen vallen een paar, universele zaken op.

Mensen/zielen op onze planeet herkennen en delen: liefde, dank aan moeders die ons het leven schenken, schoonheid, muziek, vriendschap en het geloof in het hogere: vaak omschreven als het leven na dit leven, de overwinning van de fysieke dood.

De Camino verhaalt van deze overwinning met de aflaat die na deze boetetocht verkregen werd; en met de kerken en kathedralen, de talloze gedenktekens onderweg en de pelgrims die soms half kreupel hun weg vervolgen. Zij getuigen van een rotsvast geloof, een diepe emotie en verbondenheid aan een individuele- en een collectieve beleving die het bestaan van alle dag ontstijgt.

Het is opvallend dat de behoefte aan deze collectieve emotie: de gedeelde vreugde en het verdriet, niet voorbehouden is aan de kerk of het geloof. In 1982 stonden we in Venetië voor een etalage met tv toestellen en honderden toeristen uit de hele wereld tijdens de finale van de mondial. Iedereen vond het prachtig ongeacht de nationaliteit. Italië won en de Italianen sprongen vervolgens en masse van de Ponte Vechio in het Canal Grande, zonder op passerende schepen te letten.

In 1992 verbleven we in Hotel Dynasty in Beijing. Iedere ochtend werd The China Daily onder de kamerdeur geschoven, met op maandag, op de achterpagina de Europese voetbaluitslagen. Van Basten en Gullit hadden gescoord voor AC Milan. Dat was kennelijk belangrijk nieuws.

Binnen de geloofsgemeenschap zijn er vele overtuigingen: Katholiek, Hervormd, Islam, Hindoe, Orthodox, Boeda, Joods. Vervolgens zijn er weer vele richtingen: Nieuw Hervormd, 1e Pinksterdag, Jehova etc. De kerken, als spiritueel centrum, stonden en staan midden in de gemeenschap. De grote clubs in Spanje en Engeland situeren hun tempels in woonwijken waar iedere week de voetbal hoogmis wordt opgevoerd. Een collectieve beleving diep verankerd in de cultuur en het (bewust)zijn van de aanhang.

Eens per 4 jaar is er een mondiaal gebeuren als iedere huiskamer, kroeg en krant de emotie (vreugde en verdriet) deelt. We zijn er getuige van als Spanje in rouw verkeerd na 1-5 en Nederland opgewekt uitkijkt naar Australië. (Bij het hockey tegen de Kiwi's verliep een en ander overigens nog niet geheel naar wens).

Op 15 juni 2014 is het Amerikaanse Congres bijgepraat over SETI: Search for Extraterrestial Intelligence (Daily Mail, UK). De betrokken wetenschappers stellen: 'dat binnen 20 jaar leven in de ruimte zal zijn aangetoond. Op zowel microscopisch niveau binnen ons zonnestelsel als qua intelligentie doorbuiten'. Het is dus na de Europa League en de Mondial wachten op de Galactische confrontatie.

Zou een dergelijk perspectief de wereld in vrede kunnen verenigen rondom een elftal met Van Gaal als coach/predikant?
Let the games begin! Buenos noches. Hans en Paul.